เรื่องราวของครอบครัวกระต่าย มี พ่อแม่ และลูกกระต่ายสองตัว
ตัวหนึ่งมีชื่อ เต็ม อีกตัวชื่อ ดวง พ่อกระต่ายได้ให้กระบอกไม้ไผ่แก่ลูกกระต่าย เพื่อให้ไว้ใส่ก้อนหินทุกครั้งที่พระจันทร์เต็มดวง เพื่อให้ลูกกระต่ายได้นับอายุของตนเอง
วันหนึ่ง เต็มและดวง ได้ออกมาหาก้อนหินใส่กระบอกไม้ไผ่ในโอกาสมีอายุครบครึ่งปี ทั้งสองได้แยกกันไปหาก้อนหินที่เชิงเขา ดวงเห็นก้อนหินเล็กๆสีเขียวขึ้นมา
แต่ขอนไม้ที่แท้จริงคือ จระเข้ ดวงตกใจร้องว่า “เจ้าขอนไม้” สิ้นเสียงดวง จระเข้ก็กลายเป็นขอนไม้ ดวงจึงรีบหนีพร้อมกับพูดว่า
“ขอให้ขอนไม้เป็นจระเข้” ขอนไม้จึงกลายเป็นจระเข้ตามเดิม ดวงเดินต่อมาพบเสือ ดวงตกใจกลัวเสือ นึกอยากให้เสือเป็นก้อนหิน ด้วยความตื่นเต้นกลับพูดว่า ขอให้
“กระต่ายเป็นก้อนหิน” ดวงจึงกลายเป็นก้อนหินทันที ดวงจึงกลับบ้านไม่ได้ และไม่มีใครรู้ว่าดวงหายไปไหน ครอบครัวของดวงและเพื่อนๆต่างช่วยตามหาแต่ไม่พบ จนกระทั้งคืนวันหนึ่งพระจันทร์เต็มดวง เต็มและพ่อแม่ออกไปหาก้อนหิน จนกระทั้งเดินไปพบก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง จึงพากันนั่งพักบนก้อนหินนั้น เผอิญเต็มเหลือบไปเห็นหินก้อนสีเขียวเล็กๆ จึงหยิบขึ้นมา
แม่กระต่ายขอดูพลางอุทานว่า “ก้อนหินสวยจริงๆอยากให้ดวงอยู่กับเรา” ทันใดนั้นก้อนหินใหญ่ก็กลายเป็นดวงในที่สุด
สมบูรณ์ ศิงฆมานันท์, กระต่ายน้อยกับหินวิเศษ, พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ, สำนักพิมพ์สุวีริยาสาส์น, 2541