“พ่อแม่หนูทำอาชีพอะไรกันบ้างจ้า?” เสียงคุณครูถามนักเรียนในชั้นเรียน เป็นคำถามที่มีความเงียบเป็นคำตอบให้กับคุณครู
คุณครูโรงเรียนบ้านเทิน จ.ศรีสะเกษ เล่าให้เราฟังว่า …..เด็กๆ ที่นี่ไม่เคยพูดถึงอาชีพพ่อแม่ตนเองเลย เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ พ่อแม่มีอาชีพเข็นบะหมี่ขายที่ กทม.และเมืองใหญ่ต่างๆ หลายต่อหลายรุ่น เด็กๆ อายและไม่ภูมิใจที่มีพ่อแม่เข็นบะหมี่เกี๊ยวขาย
“เหนื่อยใจไม่รู้จะบอก จะสอนเด็กๆ อย่างไร?” คุณครูกล่าว
กระบวนการ “สื่อสร้างสรรค์” ของมูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก (มพด.) จึงเริ่มต้นขึ้น……….
เริ่มจากการ…..เหมารถบัสหนึ่งคัน พาเด็กๆ และผู้เฒ่าผู้แก่ เดินทางสู่เมืองหลวง…..ค้นหาเส้นทางของบะหมี่เกี๊ยว เพื่อเก็บข้อมูลทำหนังสั้น ให้เด็กๆ ได้สืบค้นที่มาของบะหมี่ จากต้นทางแหล่งผลิต มาถึงรถเข็นของคนขายบะหมี่ และที่สุดมาสู่บะหมี่ในชามของลูกค้า
เริ่มต้นการเดินทางสู่เมืองกรุง…..แสงแดดที่ร้อนแรง รถรามากมาย ฝุ่นควันคละคลุ้ง ผู้คนขวักไขว่แออัดยัดเยียด ต่างคนต่างต้องดิ้นรนเร่งรีบ ทำให้เด็กๆ หลายคนไม่สบาย เมารถ เมาผู้คน แต่ภาระกิจการตามหาเส้นทางของบะหมี่เกี๊ยว ยังต้องเดินหน้าต่อไป
ครั้นเด็กเหลือบไปเห็นรถเข็นบะหมี่เกี๊ยวคันแรก การทักทายและการค้นข้อมูลผ่านการสัมภาษณ์ จึงเริ่มขึ้น หลังเด็กๆ ได้ฟังคำบอกเล่าของคนเข็นบะหมี่เกี๊ยวขาย ต่างอึ้งจนพูดแทบไม่ออก เด็กบางคนถึงกับก้มหน้าน้ำตาคลอ
การที่เด็กๆ ได้เห็นกับตาของตนเองว่า คนเข็นบะหมี่เกี๊ยวขายในเมืองกรุง ช่างอดทนเหลือเกิน นอนไม่กี่ชั่วโมง ตื่นตั้งแต่ตีสี่ตีห้า เตรียมข้าวของ ต้องทนร้อน ทนฝุ่นควัน ทนกับผู้คนมากหน้าหลายตา เสี่ยงอันตรายกับการถูกรถเฉี่ยวชน กว่าจะได้เงินแต่ละบาท และยิ่งไปกว่านั้น เงินทั้งหมดต้องเก็บสะสม ส่งให้ลูกและพ่อแม่ที่บ้านนอก
เด็กอีกคน เมื่อเหลือบเห็นรถเข็นขายบะหมี่เกี๊ยวอีกคันหนึ่งผ่านมา เมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ เห็นหน้าตาชัดเจน จึงจำได้ว่าเป็นพ่อแม่ของตนเอง จึงวิ่งเข้าไปกอดพ่อแม่บนถนน และร้องไห้ด้วยความสงสารอย่างจับใจ พร้อมกับสำนึกในบุญคุณของพ่อแม่ที่ทนลำบากเพื่อตนเอง
เด็กๆ ที่ร่วมขบวนการทำหนังสั้นหลายคนได้พบเจอพ่อแม่ของตนเองบนท้องถนน ในขณะที่กำลังขายบะหมี่อยู่ ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ ที่หลับที่นอนของพ่อแม่ ซึ่งแออัดและไม่สะดวกสบาย
…..น้ำตาแห่งจิตสำนึกของเด็กๆ ไหลออกมาโดยไม่ต้องบอกสอน
“จากนี้ไป คงไม่ต้องพร่ำสอนให้เด็กๆ ภูมิใจในอาชีพ และคนเข็นบะหมี่เกี๊ยวขายอีกต่อไป” คุณครูเอื้อนเอ่ยหลังเหตุการณ์
